Łączenie blach: TOX-Punkt vario II
W przypadku, gdy różnica w grubości lub twardości blach jest bardzo duża i uniemożliwia zastosowanie normalnej techniki TOX-Punkt, wówczas należy rozważyć technologię TOX-Punkt vario. Podstawowa różnica w stosunku do poprzednich technik, to konieczność wstępnego przygotowania otworu po stronie matrycy. Materiał jest wywijany po stronie stempla na wstępnie uformowaną, stożkową powierzchnię otworu. Cenną zaletą tej techniki jest możliwość łączenia metalu z niemetalami (np. tworzywo sztucze, drewno) oraz bardzo twardych stali (np. sprężynowych, nierdzewnych). Dzięki temu możliwe jest szybkie spajanie np. obudowy plastikowej z konstrukcją nośną metalową. Maksymalna różnica grubości blach wynosi ok. 1:4. Punkt jest gazowo szczelny.
Połączenie Vario II charakteryzuje się płaską powierzchnią po połączeniu.
|