Łączenie blach: TOX-Punkt vario
W przypadku, gdy różnica w grubości lub twardości blach jest bardzo duża i uniemożliwia zastosowanie normalnej techniki TOX-Punkt, wówczas należy rozważyć technologię TOX-Punkt vario. Podstawowa różnica w stosunku do poprzednich technik, to konieczność wstępnego przygotowania otworu po stronie matrycy. Materiał jest przetłaczany na całej długości otworu i wywijany od strony matrycy, realizując połączenie. Cenną zaletą tej techniki jest możliwość łączenia metalu z niemetalami (np. tworzywo sztucze, drewno) oraz bardzo twardych stali (np. sprężynowych, nierdzewnych). Dzięki temu możliwe jest szybkie spajanie np. obudowy plastikowej z konstrukcją nośną metalową. Maksymalna różnica grubości blach wynosi ok. 1:4. Punkt jest gazowo szczelny. Połączenie występuje w dwóch odmianach konfiguracyjnych otworu: otwór walcowy oraz stożkowy. |